Apulia, 1959 rok. Kobiety w białych sukniach tańczą ekstatycznie w małej kaplicy. Skaczą, kręcą się w kółko, tarzają po ziemi, niektóre wspinają się nawet na ołtarz. Podobno zostały ukąszone przez jadowitego pająka. Obrazy tej „tanecznej manii”, wymagającej rytualnego egzorcyzmu przy użyciu muzyki, zainspirowały włoskich antropologów do podróży na południe Włoch. Wyposażeni w magnetofony oraz kamery filmowe i fotograficzne, badali zjawisko znane jako tarantyzm. Film podąża za obszernymi śladami archiwalnymi z tych wypraw badawczych, odwiedzając miejsca i krajobrazy, w których zjawisko to miało swój początek. Ramą dla tych filmowych poszukiwań jest wyjątkowa korespondencja między antropolożką Annabellą Rossi a Michelą Margiottą, znaną jako Anna – „tarantata” (kobieta dotknięta tarantyzmem).
Przeplatając obrazy i głosy z przeszłości z teraźniejszością, film stawia pytania o złożoną historię oraz różnorodne formy, w jakich tarantyzm przetrwał do dziś. Film jest częścią etnograficznego projektu badawczo-medialnego „Tarantism Revisited”.
Anja Dreschke
Jest antropolożką wizualną i medialną, reżyserką oraz kuratorką mieszkającą w Kolonii (Niemcy). Jej zainteresowania badawcze i publikacje koncentrują się na teorii i praktyce mediów audiowizualnych na styku etnografii eksperymentalnej, filmu eseistycznego i badań artystycznych. W oparciu o etnografię multimodalną realizuje teksty, filmy, eseje fotograficzne, instalacje wideo, wystawy i publikacje hybrydowe.Wykłada na uniwersytetach, w szkołach filmowych i akademiach sztuk pięknych oraz pracuje jako kuratorka festiwali filmowych, muzeów i innych instytucji kultury. W 2018 roku była stypendystką w Kunsthochschule für Medien Köln, a w latach 2019-2021 zasiadała w komisji selekcyjnej festiwalu Duisburger Filmwoche. Obecnie pełni obowiązki profesora w dziedzinie antropologii mediów i metod innowacyjnych na Wydziale Medioznawstwa Uniwersytetu w Siegen. W semestrze letnim 2025 jest profesorem gościnnym w zakresie teorii mediów i mediów opartych na czasie na Berlińskiej Akademii Sztuk (Berlin Academy of the Arts).
Michaela Schäuble
Jest profesorem antropologii społecznej ze specjalizacją w antropologii mediów na Uniwersytecie w Bernie (Szwajcaria), gdzie współkieruje również EMB-Ethnographic Mediaspace Bern. Jako reżyserka i antropolożka łączy w swojej pracy badania etnograficzne z eksperymentalnymi, eseistycznymi formami filmowymi. Bada aparaty wiary, w szczególności rolę ucieleśnienia i zmysłów, medialność i remediację w kontekstach praktyk i doświadczeń religijnych. W ostatnich latach głównym obszarem jej zainteresowań stała się percepcja ekologiczna oraz kwestia tego, co oznacza zajmowanie się reżimami (nie)widzialności i marginalizacją głosów podporządkowanych, w oparciu o badania terenowe w Europie Południowo-Wschodniej i basenie Morza Śródziemnego. Jej filmy i instalacje były pokazywane na wielu festiwalach filmowych, w tym HotDocs Filmfestival w Toronto, Duisburger Filmwoche, Worldfilm Festival of Visual Culture w Tartu, GIEFF oraz w innych miejscach, takich jak Muzeum Grassi, Schwules Museum w Berlinie, Bundeskunsthalle w Bonn i Zentrum Paul Klee w Bernie.