Pomiędzy tym, co ciepłe, wilgotne i pulsujące, uformowane na chwilę w komórki, tkanki i kości, a tym, co wolne od materii i wieczne, kryje się tajemnica istnienia. Zgłębianie tej tajemnicy wyznacza kierunek poszukiwań artystki Agaty di Masternak. Jest ku temu istotny powód – Agata miała zaledwie 16 lat, kiedy dowiedziała się, że wkrótce umrze. Przyczyną miał być naczyniako-tętniak, umiejscowiony w lewej połowie twarzy guz, powodujący silne krwawienia z ust, nosa i oczu. W krytycznym momencie, balansując między życiem a śmiercią, Agata zadała sobie pytanie – co chciałaby robić, jeśli dożyje do następnego dnia? Malarstwo było jej instynktowną odpowiedzią. Sztuka, na równi z odwagą lekarza, który podjął się eksperymentalnych operacji, ocaliła jej życie i stała się jej życiem. Od czasu diagnozy minęło wiele lat. Agata przeszła dziesiątki operacji w obrębie twarzy. Wie, czym jest nadzieja i jej utrata. Wie też, jak to jest żyć pełnią życia, jakby jutra miało nie być.
Małgorzata Kozera
Studiowała antropologię kultury na Uniwersytecie Warszawskim i w Kopenhadze, a następnie reżyserię na PWSFTviT w Łodzi. Jest autorką nagradzanych filmów krótkometrażowych oraz laureatką Nagrody Newsweeka im. Teresy Torańskiej za film dokumentalny „Był bunt” (2014). Regularnie współpracuje z Muzeum Polin i innymi instytucjami kultury, pisze teksty piosenek i krótkie formy literackie oraz wychowuje dwóch synów. „Twarze Agaty” to jej pełnometrażowy debiut.